تنها

برای همیشه

"پروردگار من"

ابرها در تلاطم هستند جنب و جوش برای ﺧود دارند امروز زیباست

به مانند صدای  نی    که می نوازد ...قلب شاعر

شکوﻓه های برف بر روی گل های شقایق متجلی شده و صدایی که میگوید: عشق.....عشق

نور سبز آسمان ﺧورشید در قلبم ترانه می نوازد 

و من یک شاعر ناشناس به  جرم ندانسته ام در دایره ی تاریک زندگی محبوسم.

جرم ﺧطا به سنت شکنی!!!

من ننگ دارم از صدای هوهوی مردم... قدم های آنان مرا می آزارد.

من یک نویسنده ی عزلت زده ام ،

                                                   قلمی دارم ،

                                                                       کاغذی ،

                                                                                         ترانه ایی برای سرودن،

                                                                                                                          قلبی برای عاشق شدن 

آه ای ﺧدای من

چرا شاعرت را در زمین تنها گذاشتی

من محکوم به تنهایی ام

دانه دانه ستاره ها را شب ها با ﻧﻔس هایم  چرتکه می اندازم

غروب دلم از طلوع ﺧورشید زمینیان درﺧشان تر است

من عزلت زده در این تنگنا می نویسم..

از محبت برایت

که بگویم گرچه شاعرت را در زندانی که اسمش را زمین گذاشتی

                                                                                                                                                               

    تنها گذاشتی...

ولی من به یاد توام

یک چیز می گویم ﺧودت هم ﺧنده ات می گیرد

این زندانی های بی احساس در کره ایی از جنس ﺧاک به ﺧیال ﺧویش زندگی می کنند

در دنیایشان زندان هم دارند

ﺧنده دار نیست

ﺧودشان در زندان هستند

در زندانشان باز هم زندان درست می کنند!!!

آیا اینان انسان هستند                                                                                                                                                                                                                                                                                                             اگر اینان انسانند پس من شاعر کجایم.

عشق در وجود این زندانیان مرده است .......تنها چیزی که از پدرانشان به ارث برده اند ...هیچی.....

عشقشان یا در شکمشان قرار دارد ............

                                                                                                                                                                                                                                               یا زیر شکم هایشان.........

من ننگ دارم که همچون این حیوانات ناطق زناشویی اﺧتیار کنم

من به عشقم محبت اعطا می کنم

بوسه هایم را لقمه کرده و به او می ﺧورانم

نسیم محبتم را از لای انگشتان گرمش عبور می دهم

                                                   وقتی دستهایم را نوازش می دهد انگار عقابی می شوم و پرواز می کنم

از اﺗﻤﺴﻔر ﺧیالم آزاد می شوم

                        در جو احساسات آرام پرواز می کنم

                                                             اینجا حس بی وزنی  است

وقتی دستانت در دستان او باشد......

اگر حرف مرا درک می کردی ...

عرش کبریاییت را رها  می کردی

و منّت نگاهش را می کشیدی

ای ﺧدا من در کلبه ی حقیرانه ی ﺧویش چیزی دارم

که تو در عرش کبریایی ﺧویش آنرا نداری

مطمئنم که به ﻣﺨلوقاتت عشق می ورزی

ولی مطمئنی که ﻣﺨلوقاتت به تو عشق می ورزند

من و عشقم که ﻓارغ از این آدمیان هستیم

به همدیگر عشق می ورزیم

ﺧدایا تو هم بیا

با ماباش.........

ارادتمند

س.م.ت

 


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





نوشته شده در سه شنبه 24 دی 1392برچسب:پروردگار من,ساعت 13:47 توسط عاشق بی نشان|


آخرين مطالب

 Design By : Pichak 

Design
Others